Van Charcot tot Chaplin – Over het infantiele en het traumatische (en het groteske) in de psychoanalyse, Michel Thys
Sinds Freud tot vandaag profileert de psychoanalyse zich als een hermeneutische praktijk. Ze richt zich op onbewuste betekenissen, hoopt op opdoemende verbanden, kijkt uit naar coherente narratieven. Kortom, de psychoanalyse interpreteert. Tegelijk – en dit bij uitstek via de vrije associatie – vraagt de psychoanalyse deze hermeneutische drang op te schorten en de bekommernis om zin en betekenis juist los te laten. In deze dubieuze gedaante van de psychoanalyse focust de lezing op dit tweede spoor, het spoor van de niet-intentionele ‘automatiek’.
Twee overwegingen. Ten eerste, komen in deze oriëntatie op onzin in plaats van op zin het infantiele en het traumatische niet samen? Ten tweede, draait een resoluut doordenken van precies de vrije associatie niet uit op het produceren van dergelijke onzin? Aan de hand van enkele tableaus van groteske choreografieën wordt een analogie gelegd tussen het motorische en het psychische/verbale automatisme.
In dialoog met Charcot, Freud, Kaspar Hauser, Bergson, Deleuze, Agamben en Chaplin wil de lezing een pleidooi zijn voor een herwaardering van onzin in de psychoanalyse.
Vrijdagavondlezing op 6 maart
20:30
UPC Kortenberg, Leuvensesteenweg 517, 3070 Kortenberg
Accreditering gevraagd
Niet-leden: 15 €; studenten en werkzoekenden: 5€
Recent Comments