De intrede van de digitale wereld en het alomtegenwoordig worden van allerlei devices ging sneller dan we ooit konden vermoeden. De psychoanalyse heeft er een ambivalente verhouding mee, maar kan er ook niet omheen. E-health zal niet direct de weg van de psychoanalyse worden, maar nadenken over de effecten van de digitalisering op hoe het psychisme gestructureerd wordt en de intersubjectieve verhouding vorm krijgt, lijkt meer dan ooit noodzakelijk. Net als het vraagstuk hoe het de consultatieruimte binnenkomt en verandert.
Kinderen groeien op in een wereld waarin we nooit meer alleen zijn en terzelfdertijd nooit méér alleen waren, waarin eenzaamheid floreert en fenomenen als hikikomori daar de uitvergrote gevolgen van laten zien. In deze lezing wil ik enkele sporen verkennen rond hoe de impact van de alomtegenwoordige digitale wereld op een zich ontwikkelend psychisme te denken vanuit de psychoanalyse. Van Dolto’s onbewuste lichaamsbeeld langs Winnicot’s capacity to be alone tot de ontluikende seksualiteit in de adolescentie, het verlangen en de belichaamde verhouding tot de ander… Vele wegen om de schaduwzijden te proberen begrijpen, of moeten we ook ruimte laten voor de mogelijkheden?
Personalia: Reitske Meganck, hoofddocent Vakgroep Psychoanalyse en Raadplegingspsychologie UGent en zelfstandig psychoanalytisch psychotherapeut.