De verbinding van de drift en Kulturarbeit;
over de kliniek van het subject en de institutionele kliniek.
Freud maakte het afzien van de drift tot de essentie van het werk dat subjecten individueel en collectief moeten verrichten in hun processen van humanisering. Zoals Nathalie Zaltzman (2007) opmerkt, verwijst Kulturarbeit naar de manier waarop elk individu in het reine moet komen met de destructiviteit die hem of haar kenmerkt (auto- en hetero-destructiviteit). Lange tijd werd dit werk ondersteund door metakaders (psychische en sociale), voor zover ze configuraties van verbanden vooraf bepaalden, onder het primaat van de heteronomie (Castoriadis). De ineenstorting van deze metakaders, die kenmerkend zijn voor onze hypermoderniteit, dwingt ons na te denken over de impact van deze omwentelingen op de constructie van subjecten, evenals op alle dragers waarin ze zichzelf in stand houden: paren, groepen en instellingen.
Wat gebeurt er nu met de manier waarop subjecten narcisme en alteriteit met elkaar verbinden? Kan een focus op de achtergrond en de institutionele kliniek ons helpen om te begrijpen wat er met ons gebeurt en wat de nodige Kulturarbeit nu dan is ?
***
Georges Gaillard is klinisch psycholoog en psychoanalyticus, lid van de Quatrième Groupe . Hij is emeritus hoogleraar psychopathologie , klinische psychologie en beroepsopleiding. Centre de Recherche en Psychologie et Psychopathologie Clinique (CRPPC, EA653) Université Lumière Lyon 2;
Lid van de Association Transitions (Europese vereniging voor de analyse van groepen en instellingen), Parijs.
Recente publicatie :
Jean Pierre Pinel et Georges Gaillard (2020). Le travail psychanalytique en institution. Manuel de cliniques institutionnelles. Préface de René Kaës. Editions Dunod.
***
J. Le Roy zal Georges Gaillard introduceren en Pascal Graulus zal de discussie inleiden. Een Nederlandse vertaling zal beschikbaar zijn.