Voor het ontstaan van de School moeten we terug naar het einde van de jaren vijftig, begin van de jaren zestig. Toen zijn een aantal psychoanalytici bijeengekomen die een uiteenlopende psychoanalytische en universitaire vorming genoten hadden in Nederland, Zwitserland, Frankrijk, of Duitsland. Sommigen waren tweetalig, anderen spraken Nederlands of Frans. Buiten de reeds bestaande vriendschapsrelaties, ontmoette men elkaar in de werkgroep die zich gevormd had rond Lacan, Lagache, Favez-Boutonnier, Dolto binnen de Franse Vereniging voor Psychoanalyse. Deze groep stond zeer open voor de filosofische, artistieke en literaire stromingen van die tijd, voor de menswetenschappen als de antropologie, de etnologie, de linguistiek, de semiologie. Ze werd sterk geïnspireerd door de dialoog en de conflicten tussen fenomenologie en structuralisme. Uit deze zeer actieve smeltkroes werden de principes gedistilleerd die de basis van de  Belgische School voor Psychoanalyse-Ecole Belge de Psychanalyse zullen vormen