Skip to main content

The hand that rocks the cradle – lezing over Winnicott door Eva Van Malderen

Eva Van Malderen

vr 06 december 24

Château Malou

The hand that rocks the cradle (NL)

Enkele beschouwingen over Winnicott en kindertherapie

Het werk van Winnicott is een inspiratiebron voor veel kindertherapeuten.

Winnicott had een grote interesse voor de vroegste stadia van de menselijke ontwikkeling. Eén van zijn meest gekende uitspraken, “there is no such thing as a baby” , geeft weer hoe voor Winnicott de eerste omgeving van primordiaal belang is. Zijn noties van “absolute afhankelijkheid “ en “holding environment” verwijzen hier mee naar. Als de “holding” onvoldoende goed is dan ontstaat er angst voor annihilatie. Een voldoende goede omgeving draagt bij tot de ontwikkeling naar het stadium van relatieve afhankelijkheid.

Aan de hand van klinisch materiaal bespreken we enkele belangrijke begrippen en de hiermee verbonden therapeutische implicaties zoals bestaanscontinuïteit, catastrofale angsten, transitionele objecten….

Transitionele fenomenen zijn verbonden met creativiteit en de mogelijkheid om te kunnen spelen. Winnicott schrijft dat als spelen niet mogelijk is de therapeut erop gericht dient te zijn de patiënt te brengen van een toestand van niet kunnen spelen naar een toestand van wel te kunnen spelen.

We bespreken welke therapeutische interventies faciliterend kunnen zijn en situeren het belang van het luisteren naar de (tegen)overdracht.

The hand that rocks the cradle (FR)

Quelques réflexions sur Winnicott et la thérapie de l'enfant

Le travail de Winnicott est une source d'inspiration pour de nombreux thérapeutes pour enfants.

Winnicott s'intéressait vivement aux premiers stades du développement humain. L'une de ses déclarations les plus célèbres, « there is no such thing as a baby », reflète l'importance primordiale du premier environnement pour Winnicott. Ses notions de « dépendance absolue » et de « holding environment » s'y réfèrent également. Si le « holding environment » n'est pas suffisamment bon, la peur de l'anéantissement apparaît. Un environnement suffisamment bon contribue à l'évolution vers le stade de la dépendance relative.

A l'aide de matériel clinique, nous discutons de certains concepts importants et de leurs implications thérapeutiques telles que la continuité de l'existence, les peurs catastrophiques, les objets transitionnels....

Les phénomènes de transition sont liés à la créativité et à la capacité de jouer. Winnicott écrit que si le jeu n'est pas possible, le thérapeute doit s'efforcer d'amener le patient d'un état d'incapacité à jouer à un état de capacité à jouer.

Nous discutons des interventions thérapeutiques qui peuvent être facilitantes et nous soulignons l'importance d'écouter le (contre-)transfert.

Château Malou